آخرین تلاش‌های ناسا برای احیای کاوشگر وویجر 1

کاوشگر وویجر 1 ناسا مدتی است که بخاطر نقص فنی از دسترس خارج شده و کارکرد خود را از دست داده است. با این حال مهندسان ناسا هنوز در تلاش هستند تا فضاپیمای تاریخی وویجر 1 را پس از حدود نیم قرن زنده نگه‌دارند.

وویجر 1 ناسا، یکی از جفت ماهواره‌های وویجر که طولانی‌ترین فضاپیماهای تاریخ بوده‌اند، در حال حاضر در اعماق فضا گم شده است، بدون اینکه داده‌های علمی یا مهندسی به زمین بازگردند؛ از جمله تله‌متری که برای حرکت و تنظیم مناسب فضاپیما بسیار مهم است.

رسانه toms’HARDWARE در این رابطه می‌گوید: بر اساس اطلاعات ناسا و گزارش Ars Technica، این اتفاق به دلیل یک خطای حافظه در سیستم اطلاعات پرواز (FDS) روی وویجر 1 رخ داده است که از نسخه قدیمی‌تری از حافظه فرّار استفاده می‌کند؛ ظاهراً پس از این همه سال کار کردن خراب شده است.

هر دو کاوشگر وویجر 1 و وویجر 2 ناسا در سال 1977 پرتاب شدند. این یعنی حدود 45 سال طول کشیده است تا حافظه رم اولیه وویجر 1 از کار بیفتد. چنین ویژگی برای فناوری اولیه در آن دوران قابل توجه است، اما ممکن است قدیمی‌ترین فضاپیمای موجود را بازنشسته کند.

حتی اگر خطای حافظه فعلی که وویجر 1 را غیرقابل استفاده کرده است برطرف شود، انتظار می‌رود که این کاوشگرهای وویجر هر دو به آرامی قابلیت استفاده خود را در طول زمان از دست بدهند. این به این دلیل است که آن‌ها از باتری‌های هسته‌ای استفاده می‌کنند که سال به سال انرژی خود را از دست می‌دهند و برای ادامه کار کردن کاوشگر باید ابزارهای موجود در فضاپیما غیرفعال شوند تا انرژی کافی ذخیره بماند.

برنامه وویجر ناسا بخش اصلی تاریخ بشر و تحقیقات فضایی را تشکیل می‌دهد، اما به نظر می‌رسد که خود دو ماهواره وویجر برای همیشه دوام نخواهند آورد. این مایه تأسف است، زیرا وویجر 1 در حال حاضر دورترین جسم ساخته شده توسط انسان از زمین است؛ به عبارت دیگر، اوج اکتشافات اعماق فضای ما را تشکیل می‌دهد.

تیم وویجر در ناسا همچنان در تلاش برای حفظ ماهواره وویجر 1 است، اما در زمان نگارش این مقاله کاملاً نامشخص به نظر می‌رسد که آیا می‌توانند موفق شوند یا خیر. بدون دسترسی مستقیم به تله‌متری، که خطای حافظه آن را خراب کرد، نمی‌توان به راحتی علت دقیق خطای حافظه را از روی زمین شناسایی کرد.

یکی از راه‌حل‌هایی که در نظر گرفته می‌شود، ارسال فرمان‌های عملیاتی وویجر 1 برای زمانی که بیش از 40 سال پیش توسط گرانش مشتری و زحل حرکت می‌کرد است که به طور بالقوه نشان می‌دهد چه جنبه‌ای از حافظه FDS باعث این مشکل شده است.